Vannacht heel goed geslapen. Ondanks een onderbreking om 05:55…toen ging ineens de wekker. Deze had de vorige gast natuurlijk ingesteld. En na 9 minuten ging ie weer, had ik dus op snoozen gedrukt, toen maar abrubt de stekker eruit getrokken. Om 08:00 werd ik wakker en ben ik direct gaan douchen en ontbijten. Volle ontbijtzaal, maar ik kon bij een Duits stel aan tafel zitten, nog gezellig gekletst en hun wat tips kunnen geven.

Daarna inpakken en wegwezen, eerste stop die ik gepland had was Seligman, een toeristisch dorpje op Route66. Velen vinden het te toeristisch, maar ik vind het vooral fotogeniek hier.

Daarna via de lange, beetje saaie I40 richting Kingman en daar even de tank weer volgegooid.

Op GoogleMaps vervolgens Oatman ingegeven en karren maar…dat ging goed totdat Maps mij een “kleinere” afslag gaf. Hier stond niks aangegeven, was gewoon een woonwijk. Ik dacht dat het wel een kortere weg was, omdat ik had getankt aan de rand van Kingman, en dat ik weer snel op de grote weg zou uitkomen. Nog een paar afslagen gehad en toen stuurde Maps mij een onverharde weg op van 8,9 mijl (14km).

De eerste 6 mijl gingen prima, maar daarna, wat een drama! De weg werd smal, erg smal, kuilen, grote keien en af en toe moest ik zo scheef rijden in de berm dat ik het gevoel dat mijn auto bijna om zou vallen. Maar uiteindelijk heb ik de verharde weg weer bereikt.

De weg naar Oatman is heel mooi. Het is een slingerweg over een bergpas, met veel haarspeldbochten en mooie vergezichten.

Oatman staat vooral bekent om het feit dat hier veel ezels rondlopen over straat. Ik vind het altijd supergezellig hier. Ik was nog even bij een winkeltje gaan kijken waar ik 2 jaar geleden in de achtertuin een enorme schildpad op mocht tillen. En ja hoor, hij was er nog steeds!

Toen ik door de hoofdstraat liep, zag een man een ezel innig knuffelen en beide genoten ervan. Ik ging er naartoe en heb een tijd met die man staan kletsen. Hij komt blijkbaar enkele keren per maand naar Oatman en kent veel ezels, maar met deze (Donny) heeft hij een speciale band en dat was te zien. Ik mocht Donny ook even knuffelen.

Na Oatman stond eigenlijk een stop gepland bij een hotel in Laughlin waar ik altijd fijn in de hottub heb gelegen, maar dat heb ik maar overgeslagen en direct door gereden naar Las Vegas. Onderweg in het gehucht Searchlight nog even bij McDonalds gestopt voor een flinke lunch en een heerlijke Caramel Frappe.

Deze weg naar Las Vegas gaat dwars door de woestijn en is kaarsrecht en vooral saai, totdat je eenmaal Las Vegas in beeld krijgt.

Het was midden in de spits, maar ik heb prima kunnen doorrijden en bij hetzelfde hotel als aan het begin van de vakantie, The Cosmopolitan, kunnen inchecken. Ditmaal voor slechts 1 nachtje en dus vertelde ik gisteren al tegen Ilse dat ik deze keer niet eens om een upgrade zou gaan vragen. Heb ik dus ook niet gedaan…maar wel gekregen en wat voor een! Of ik al eens in een “wrap around suite” geslapen had? Nee dus, maar nu wel!

Een balkon , nou eigenlijk2 aaneensluitend, met uitzicht op de fonteinen en om de hoek uitzicht op de gehele Strip. Ik heb een woonkamer, een bar, een badkamer met een ruim bad en grote inloopdouche, 2 wastafels en een toilet en nog een badkamer met een douche en toilet. Ik voel me net een koning hier.

Ik ben nog niet meer gaan eten, wil optimaal van de kamer genieten, net lekker in bad geweest en gedoucht. Ik ga dadelijk nog op het balkon van het geweldige uitzicht genieten!